ทุกคนต่างพบเจอเรื่องราวในวัยเด็ก บางเรื่องราวเราอาจลืมมันไป แต่บางเรื่องราวที่เราอยากจะลืมมันกลับไม่ลบเลือนไปจนเป็นสิ่งที่ติดอยู่ในใจ ทำให้เราใช้เรื่องราวเหล่านั้นมาเป็นบทเรียนในการดำเนินชีวิต ไม่ว่าเรื่องราวจะดีหรือเลวร้ายสักเพียงใด หากคุณสามารถใช้มันเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวให้คุณไปทางที่ถูกต้องได้ เรื่องเหล่านั้นมีความหมายและคุณค่ามากมาย ดังเช่นเรื่องราวของเธอคนนี้
Soa Andrian เป็นหญิงสาวอเมริกัน ผู้ถ่ายทอดเรื่องราวที่น่าสนใจในวัยเด็กลงใน Essay เพื่อเข้าศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย และไม่น่าเชื่อเลยว่า Essay ของเธอจะทำให้เธอได้รับการตอบรับจากมหาวิทยาลัยถึง 14 แห่ง !!! เรื่องของเธอนั้นเป็นเรื่องราวในวัยเด็กที่เธอไปเยี่ยมป้าของเธอที่เมือง Antananarivo ในมาดากัสการ์ แล้วเธอถูกล้อ ขณะที่เธอกำลังเดินผ่านกลุ่มเด็กที่กองขยะในเมืองนั้น เธอจึงตะโกนด่ากลับไปแรงมากจนพวกเขาเงียบไปเลย เธอพูดว่าอะไรบ้าง… เรามาดู Essay ฉบับเต็มของเธอกันเลยดีกว่า…
Four boys stood above me on a pile of garbage. Their words, “Bota, bota, matava” — “chubby”, “fatty” suffocated me:
A familiar sensation of frustration and hurt gripped me. Looking for defense I only saw a cinderblock at my feet, impossible for my eight year old body to heave, so, I screamed in English:
“You are just jealous that you are poor and I am American!”
As the words flew out of my mouth, I knew I was wrong — there was no sense of triumphant satisfaction. I abruptly turned and ran into the refuge of my aunt’s home.
Upon finishing a tearful narrative to my aunt and father, I preferred the comfort of the former’s arms. I avoided my father’s disappointment: I knew as well as he did, that I was not the victim.
Later, my hysteria subdued and guilt temporarily forgotten, I ventured outside to explore the crevices of Antananarivo. The boys were still playing atop the rubbish, then seeing me, scrambled off their mountain and ran in the opposite direction.
It’s okay, I thought, I wouldn’t be a fan of me either.
As I began walking up the street, I heard shouts:
“Wait, wait!”
The boys caught up to me and proudly waved hundred ariary bills in my face. In their broken English, they said in earnest and without malice,
“Look! We are not poor! We have money! We are Amreekan too!”
I agreed they were right and smiled sadly: one US dollar was the equivalent to seven thousand Malagasy ariary.
I was made sharply aware of what separated me from these children: oceans, experience, money. Politics, ignorance, the apathy of millions. Ironically, it was also the first time I belonged to my “motherland”. I could share in the simple joy of relishing what “is”, be proud of the sense of resourcefulness engendered by scarcity.
This memory has woven itself into my philosophy and my dreams. The very personal knowledge that millions live in a way such that electric toothbrushes are an unfathomable luxury (my cousin, Aina), has given me the following personal rules:
- Education is an opportunity, not a burden;
- You always have enough to share.
While I may not be certain of my future, I know for certain that I want to serve. I realize that service is as important an aspect of education as is academic work. I know this passion will follow me throughout my life and manifest itself in my actions at Harvard. This memory is a mandate to serve indiscriminately and without prejudice towards those I work with. I am all the more willing to cooperate to bring improvement to the community within the College and beyond the campus. I can bring innovation in problem solving born out of the deep desire to help others. I work for these boys, for all the proud Malagasy (and even those who are not proud to be Malagasy), and the children who cherish “what is” instead of mourning “what could be”.
ถ้าตัดอารมณ์โกรธที่เธอพูดยกตนข่มท่านจนคนอื่นพลอยเสียใจไปนั้น เธอถือว่าเป็นคนดีคนหนึ่งเลยล่ะที่รู้ว่าตัวเองทำผิดก็รู้จักตัวเอง และนำมาพัฒนาในการดำเนินชีวิตว่าเราจะไม่ทำแบบนั้นอีก เราต้องให้คนอื่น แถมยังมีการวิเคราะห์ความแตกต่างของเด็กที่นั่นกับตัวเองได้ด้วยความชาญฉลาดและความเห็นใจ เมื่อเรารู้สึกเห็นใจใครเราก็จะเข้าใจพวกเขาด้วย และแน่นอนว่าเรียงความของเธอก็ได้ให้ข้อคิดกับผู้คนมากมาย ขอให้เธอประสบความสำเร็จในสิ่งที่เธอต้องการนะจ๊ะ
source: businessinsider
เรื่องอื่นๆ
พาชมบ้านราคา 185 ล้านบาท ที่ Obama ย้ายออกมาอยู่ หลังออกจากทำเนียบขาว..
